گوریل فهیم

مهاجرت کردن خودش یک جور قرنطینه و انزوای اجتماعی بود. با آمدن کرونا فقط حلقه‌های قرنطینه تنگ‌تر شد.

گوریل فهیم...

امروز شنبه بود. بعد از گذشت یک هفته هوای ابری و بارانی بالاخره آسمان صاف شده بود و آفتاب از پشت پنجره به داخل خانه می‌بارید. دیشب داشتم به یک ویدیوی آموزشی نگاه می‌کردم که چطور در عصر کرونا سعی کنیم ه گوریل فهیم...

من همیشه موافق ایده زندگی در یک آپارتمان کوچک و گذراندن تمام روزهایم در کافه و پارک و شرکت و خیابان و رستوران بودم. ولی الآن در این قرنطینه واقعا دلم می‌خواهد به جای زندگی در این جعبه کبریت کنونی، در یک خانه ویلایی بزرگ زندگی می‌کردم. به همراه کتابخانه و اتاق مخصوص نوشتن و اتاق فیلم و سونا و استخر و یک سالن ورزش که توش کیسه بوکس هم باشد و یک اتاق برای یوگا و مدیتیشن و یک اتاق با میز بیلیارد و یک آتلیه نقاشی و‌ یک اتاق با کلی وسایل نجاری و یک حیاط بزرگ.

گوریل فهیم...

چند وقتی پیش یکی نوشته بود که زندگی‌مان از قلعه حیوانات و ۱۹۸۴ عبور کرده و وارد رمان‌های کوری و طاعون شده. این حرف کم‌کم دار‌د از طنز به واقعیت تبدیل می‌شود. انگار امیدی به دولت‌ها هم نیست. دکتر فاوچی گوریل فهیم...

حدود سه روز است که از خانه بیرون نرفته‌ام. روزهای قبل حداقل برای پیاده‌روی یا دویدن یا دور شهر با ماشین چرخ زدن بیرون می‌رفتم. ولی انگاری تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ویروس بیشتر از آنچیزی که قبلا فکرش گوریل فهیم...

امروز بالاخره بعد از گذشت پنج روز از خانه خارج شدم. وقتی که نسیم خنک و مطبوع بیرون پوست تنم را لمس کرد از شدت هیجان به نفس نفس افتادم. سوار ماشین شدم و صدای موزیک را زیاد کردم و بعد انداختم توی بزرگرا گوریل فهیم...